Segregación lingüística

Ler en El Correo Gallego 28-07-2009

Supoño que nin a FAES nin Galicia Bilingüe foron quen -aínda- de que dubidemos a respecto dalgúns conceptos esenciais, sempre comunmente recoñecidos. Que a lingua propia de Galicia é o galego. Que, por unha longa xeira de circunstancias históricas, a nosa lingua atópase na actualidade nunha situación de uso minorizado no seu propio País, malia que é universalmente entendida e falada, lida e escrita pola maioría da poboación. Que o galego constitúe de seu unha riqueza inmaterial, patrimonio de todos os galegos e galegas (tamén dos castelanfalantes) e que a súa perda converteríanos no apéndice noroeste dese complexo Castela-Madrid-Andalucía que hexemoniza a España plurinacional. E, en último de contas, que non existe igualdade real de oportunidades entre ambas as linguas porque calquera pode vivir neste país as 24 horas do día en castelán. No entanto, é imposíbel vivirmos en galego en todo o momento. Seica haberá menos unanimidade, aínda que penso que si maioría, en recoñecer que o galego, asemade, é unha riqueza economicamente medíbel e que a rede empresarial (microempresarial, ás veces) das nosas industrias culturais, do noso audiovisual, das nosas editoriais e dos nosos medios de comunicación teñen moito ver cunha Galicia distinta e singular, dona dunha lingua e cultura de seu. Que o galego é unha porta privilexiada que abre inmensas posibilidades económicas e culturais cara ós 230 millóns de brasileiros e demais utentes europeos, africanos e asiáticos do portugués. E que a nosa Galiza representa só o 6% da poboación do Estado e o 5% do seu PIB, polo que precisa do recoñecemento e potenciación da súa singularidade para que os seus intereses sexan respectados.